What a year ...

Afgelopen jaar was er een van veel gezichten. Ook in de kliniek waar we voortvarend begonnen in het eerste kwartaal. De visie was helder
'professionele en gepassioneerde zorg". Periodieke overleggen en meer tijd voor het team voor bonding en persoonlijke ontwikkeling (workshops en communicatietraining) zonder dat er minder tijd was voor de moeders en baby's. Tot Covid19 ook onze dagelijkse realiteit werd.

We moesten terug gaan naar alleen essentiële zorg, en nieuwe protocollen om het virus zo goed mogelijk buiten te houden. Toen andere klinieken en ziekenhuizen, soms meerdere malen, tijdelijk dicht gingen werd nogmaals zichtbaar hoe essentieel het is dat de HMBC er is. Er waren tijden dat we de enige waren waar ze terecht konden.

Overdag werd er in de kliniek gewerkt en in de avond en in het weekend vaak overlegd hoe bij te sturen aan de hand van de nieuwe maatregelen van de overheid. Maar ook zaken zoals het regelen van voldoende beschermende materiaal voor de collega's en tests. Er werd gewerkt in twee gelijkwaardige teams en ook dat bleek later één van de succesfactoren want de HMBC is het hele jaar open gebleven voor zorg. Zelfs toen ook een aantal collega's ook positief getest werden.

Zonder de flexibiliteit van iedereen, de toewijding, het harde werken en vooral de genade van God had dit een heel ander jaar kunnen zijn. Zeker als je de vreselijke verhalen hoort uit ziekenhuizen in de regio.

De "crisis" is nog lang niet voorbij nu ook wij in de tweede golf zitten. Vooruitzien is regeren alhoewel het lastig navigeren is.Ook komend jaar willen we al onze moeders en baby's de zorg blijven geven die nodig is.

Het kost veel, maar het is het waard.

Zij zijn het waard.